Pielen met Muziek...
In mijn studie jaren wilde ik ook nog wel eens de gitaar pakken...
Op mijn 2,5m x 4m flatje pielde ik dan wat mee met Dire Straits en Santana. In mijn oren klonk het nog wel aardig ook...
Thuis hadden we zo'n electronisch Orgel, zelfstudie met boekjes uit de muziekwinkel...
Noten lezen, niet verder dan één kruis en één mol...En alleen maar accoorden met de linkerhand hè..
Ik speelde meestal uit mijn hoofd, dat ging makkelijker en sneller...vertrouwend op mijn redelijk aangelegde ritmegevoel.
Een blauwe maandag op pianoles gezeten...een "Kriebel" gekocht. Onbekend fabrikaat zult U zeggen, maar een geluidje dat erin zat!
Je begon dan met van die niet te moeilijke klassieke stukken...En ik wilde eigenlijk alleen maar BoogieWoogie spelen!
U voelt 'm al, het was geen lang leven beschoren.
Te ongeduldig en te weinig discipline genoeg om door te zetten...
Sindsdien hou ik het allen nog maar bij Luisteren naar muziek, iets wat ik toendertijd ook al uitputtend deed..
Minstens elke week, soms vaker, naar de platenzaak en met vier, vijf Elpee's thuis komen.
De verkoper kende ik op het laatst persoonlijk en hij gaf mij goeie tips over nieuwe releases en voor mij onbekende muziekanten...Meters LP's had ik in mijn Boudoir...Allemaal op alfabetische volgorde...
Ahhh, de Langspeelplaat!
Mijn Denon draaitafel met Moving Coil Element van Van Den Hul! Dat was Toppie indertijd!
Dat had toch wel wat, die grote platenhoezen, vaak de mooiste Illustraties erop, voorzichtig het Vinyl behandelen, stofborsteltjes, waterpasjes, Element vloeistoffen, speciale Dempings-Mat voor op de platenspeler...
Harman Kardon Versterker, zilverkabels van Van Den Hul, Canton BakbeestBoxen, Nakamichi BX300 tapedeck. Ja, Uw Zielknijper was een Audio Freak !
Het verschijnen van de Compact Disc was een schok!
Mijn eerste CD-speler van Philips (CD-650) vievoudige Oversampling, twee 16 Bit DA-omvormers, met speciale Filtering, Favorite Track Selection voor tot 150 CD's..
Plots hoorde ik dingen die ik op LP nooit had gehoord, subtiele bekkentjes, super lage bassen, hijgende musikanten, knarsende eeltvingers over gitaarsnaren, fluisterende toeschouwers bij live-opnames en een Ruimte,...een Ruimte!!
Ik was OM!
1800 Florijntjes kostte de geluidsvoortbrenger precies twintig jaren geleden!
En Gues what... Hij doet 't nog steeds!
Nu piel ik met MP3-tjes op mijn PC, download ze van het WWW..., of RIP ze van het origineel...
Via USB2.0 kabeltje weer naar mijn propvolle 30GB iAudio MP3 speler met Multicolour-Moviescreen (de Ipod is er niks bij!) Aangesloten op mijn Home Cinemaset van Pioneer, niet groter dan een schoenendoosje...de boxen moet je zoeken, vijf stuks verstopt in de kamer, niet groter dan een kinderhand...
Het geluid is net zo mooi..In Dolby Surround, Onovertroffen!
Nu nog een SACD!
The Times, They are A Changin'...
neuzelde Zielknijper zo rond 10:40
10 Comments:
En u doet anders toch flink mee met de vooruitgang! Geen weemoedige terugblikken naar het "vroeger" toen alles nog beter was, toen de koffiebonen nog zelf werden gemalen, de krakende charme van de grammofoonplaat? Zelf bezat ik maar liefst 3 LPs. Inmiddels is mijn hele CD collectie mee met de vuilnisman, alle muzikale opluistering komt uit de speakers der computer. En uit de gitaar, allicht.
Nou moe!
Die Vuilnisman had ik willen zijn...
"Mag deze ZAK ook mee!??"
O, daar zit Muzak in!
Die koffiebonen heb ik inderdaad in een grijs verleden nog met de hand gemalen, in Groetmoeders DE-Koffiemolen, hangend boven het granieten aanrecht, naast de wasbak.
Ik moest wel eerst via een keukenstoel op hoogte komen...
Ziet U het voor zich??
Zo'n ventje met astronautenkapsel en een knickebocker an, sandaaltjes...en maar draaien aan het zwengeltje.
Het maalsel werd opgevangen in een glazen bakje, dat je er aan de voorzijde uit kon schuiven..
Ik weet nog hoe het rook en welk geluid het malen maakte...
Genoeg voor een volle pot koffie...
Wel zelf opschenken met een keteltje versgekookt water...wachten tot het borrelende mengsel terugzakte door het filter en weer opnieuw opschenken, vanaf de randen, want daar bleef de koffiedik hangen...
Krakende grammofoonplaten had ik niet, ik was zuinig op mijn muziekdragers, zoals gezegd, borstelstjes, vloeistofjes, Lenco-watertjes die je met een extra arm vóór het Element op de plaat zette, de naald ging soepel door de groef in een badje van Lenco!
Mijn Grootmoeder daarentegen...die had nog zo'n ouderwetse Grammofoon, met die harde grammofoonplaten, dié wilden krrrraken!
...Daar was het matras van mijn logeerbedje niets bij!
"Hier ben 'k Weer hier ben 'k Weer, met mijn Rooirok voor jouw Deur. En ik zal jou Heb en ik zal jouw Krijg..."
De Naam van de Uitvoerend Artiest is helaas in de Annalen der Vergetelheid ondergedoken..
Ach, alles was vroeger wel Anders!
Het zijn de Herinneringen en de Gevoelens die Weemoedig maken, niet de ontberingen der Moderne Wetenschap!
Hopelijk heeft U goede BackUps gemaakt...Een Crash van de Harde Schijf zou Rampzalig zijn!
Dat geeft wel weer nieuwe uitdagingen...
Keith Jarret, of Lucie Silvas op Gitaar...?
Mijn liefste grootmoeder had ook zo'n molentje! Een molentje met houten dekseltje en in oud delfts blauw een molentje afgebeeld op de voorkant. Zij had echter ook het gemak van DE filtermaling ontdekt, en daarmee het molentje met het molentje tot decoratief inrichtingsaspect veroordeeld. Hier ben ek weer, met 'n kakiebroek geskeur? Nee, het nummer ken ik niet, noch de beste zanger. Hoogstaande muziek! Tegenwoordig levert een crash enkel een paar dagen opnieuw downloaden op. Geen probleem. Maar dank voor het uitspreken van uw zorgen, ook de backups zijn gemaakt. Waar luistert u naar, deze laatste winterse dagen?
Ik zond U mijn Rebelse Raaf met alle antwoorden op uw vragen,..voorzover u ze stelde...
Waarvoor mijn uitgesproken dank!
Vannacht zag ik 'r nog! Het Delfsblauwe koffiemolentje met de blauwe afbeelding van de standmolen erop...het glazen opvang bakje eronder...
Zo rond een uur of vier, in het holst van de nacht, terwijl Heer Vorst de wereld venijnig beet met wel Zeven Graden!
Zielknijper was geroepen bij een Verdwaalde Ziel van 74 jaar... Paranoide Hallucinatoire Psychose!
Brallend had de Arme gehuld in slechts een truitje, buiten door de bittere koude gelopen. Luidkeels orerend en de omwonenden wekkend en schokkerend...
De Burger-Meester had zojuist de In Bewarings Stelling ondertekend...
De Broeders van de Ziekenauto waren gearriveerd, snel, zoals altijd.
Mee wilde de bejaarde Gehaaide echter voor geen goud, hoe zeer de Heren van de Mobiele Ziekenzaal ook hun best deden...
Het wachten was dus op de Dienders der Wet, voor het optreden met de Harde Hand, hoe Triest ook.
Terwijl de Onstabiele met zijn roodbruin verkleurde vingers zijn zoveelste Shaggie in de brand stak en de rook ervan het vergeelde plafond besteeg, dwaalden mijn blikken af naar de zijwand...
Daar hing zij...
En ik dacht aan U!
Ik hoop dat dat betekende dat dat een moment van troost was, waarop de gedachte aan mij de omstandigheid verzachtte, toen u de koude trotserend weer bij de mensen thuis kwam, geheel onvrijwillig. De paranoide hallucinatoire psychose is mij godzijdank vreemd, maar erg aanlokkelijk klinkt deze niet! De verdwaalde ziel zag u aan voor zijn wijlen vrouw?
Gelukkig had ik net mijn haar opgestoken en weggemoffeld onder mijn muts...
Nee hij zag mij niet aan voor een Necrofiele Mogelijkheid...
Volgens hem stond zijn vrouw achter de keukendeur, in de bijkeuken, rechtop in haar zerk...want er was niet zoveel ruimte...
En Ja, Edele Herdenkende, het was een warm moment van Introspectie in die Bitterkou van Zielenood, een welkome Afleiding, een Lavend ogenblik voorzien van nieuwe Energieën.
"Waar sta jij om te grijzen", herinner ik me de Oude Dwaaler nog zeggen...
Ik wees naar de Bonenmaler...
"Mooie ouwe Koffiemolen",zei ik. Hij bromde wat en nam nog een trek van zijn shaggie...
Hebben? Als eer van uw werk, als kleinood gegeven in ruil voor uw diensten, die nacht? Zodat u dag en nacht, wanneer u maar in de nabijheid van deze welgevormde koffiemolen moogt zijn, aan mij kan denken? Wellicht lukt dat ook zónder de molen, maar tastbare zaken vergemakkelijken de abstractheid!
Gelijk heet Ge, Edele Abstraciteit...
Gisterenmorgen nog zag ik een puntgaaf exemplaar liggen op een rommelmarkt...
Ik was zeer in verleiding gebracht, echter het woord rommelmarkt deed mij geen goed en afbreuk aan uw gedenking...
Het zachtkens strelen van een overjarige koffiemolen...ik zou door mijn eigen professiemakkers subiet in de straightjacket geheisterd worden, volgespritzt met Benzo's en voor Nutcase achtergelaten in de Grijze Kamer met het Kale Matras...
Een reactie posten
<< Home