Jeugdsentiment!

Ademloos zit Zesjarige gebiologeerd te kijken naar de Beeldbuis...
Duim in de Mond, Ogen wijd Open, geen Knipper, geen Beweging, bang om een Moment te missen.
Als de Begintune start, zingt zij de Titelsong uit Volle Borst mee, terwijl ze deze nog maar een enkele keer heeft gehoord...
Collectief Geheugen? Overerfde Herinneringen? Genetisch opgeslagen en doorgegeven ?
Wonderlijk en Geweldig om te observeren!

Ik had de DVD-box al een poosje in de kast liggen...
Al weer ruim een jaar ofzo...
Kwam 'm tegen bij Van Leest aan de Oude Boteringe.
Meteen gekocht, ik kon de Drang niet weerstaan, immers...Jeugdsentiment verloochend zich niet.

Waar het allemaal over gaat??
Tja,...alweer zo'n dikke dertig jaar geleden...
Wát!?!
Jaha! Dertig jaar...
Op de TV, KRO, 1972 om precies te zijn...

Nu begrijp ik dat het meerdendeel van jullie lezertjes destijds nog in Papa's Verrekijker bivakkeerden, Onbekend met de Grote Boze Buitenwaereld, ronddartelend met een Zwemstaart tussen de Miljoenen andere Zaadlingen.

Maar toch...
U heeft ongetwijfeld gehoord van:
"Kunt U mij de Weg naar Hamelen vertellen Meneer? "
Jaja! Zie je wel!
Collectief Geheugen hè?!

Zes afleveringen zijn er bewaard gebleven...en op DVD uitgegeven!
Van de 45...!
De andere Beeldbanden zijn verloren gegaan...gewist...Welke Lelycke Oetl...heeft dat op z'n Geweten?!
Eeuwig Zund!

Hamelen...
Waar TV-kijkend Nederland in de jaren 70 massaal voor Thuys bleef...
Vijf jaar liep de Serie der Series destijds!
Een MegaProductie die zijn weerga niet kent, ook naar Huydige Maatstaven.
Hamelen...
In het Weemoedig Geheugen gegrifd bij de thans Veertig- en Vijftigers...

En wederom boeit het Unieke Verhaal, de Kleurrijke Personages én de Vrolijke Liedjes de Jeugd.
Hoezo Nintendo, X-Box, JetX of Jugi-Oh of Winx-Club...
En Papa kijkt stiekum mee met een brol in de keel...

Er is nog een Musical gemaakt in 2003(dank aan Albert Verlinden (!) ) die ook Volle Zalen trok.
De DVD is al besteld!

De Kruimeldief

Daar zaten we dan,
de Boomstraat in West.
Zonovergoten Terras van Brasserie de Brandaris.
Cappucino met een lekker Koekjen..
Zesjarige aan de Fristi.
Niets vermoedend zat ik wat te nippen van mijn hete Cappu, schuim met Cacao op de Bovenlip...

Mensen kijken die in dat pittoreske nauwe straatje voorbij schuifelden, Winkeltje in Winkeltje uit.
De Kar van de Zeevishandel van de overkant kon de Achterwaartse Draai net maken.
De Vader aan het tafeltje aan de straatkant zag zijn Spelend Kroost al verpletterd worden door de stug achteruitschuivende Visvrachter en kon net op tijd het Wicht weg grissen voor het Knerpend Rubber, om vervolgens toch ook de Kinderwagen nog maar een meter achteruit te zetten, uit voorzorg...
Kleine Dingen met Grote Gevolgen, flitsen voor je Geestesoog...
De Idylle werd echter niet verstoord, de Zon bleef schijnen, de Mussen Tjilpten...de mensen gingen Winkeltje in..Winkeltje uit...
Toen mijn blik zich weer wat dichterbij focuste, ontwaarde ik Vader en Moeder Mus.
Op ons tafeltje...!
Druk in de weer mijn door het Eettablissement zo vriendelijk en voorkomend geleverde Koekjen, aan kruimels te pikken, om vervolgens, snavel berstensvol, mij de Poepert toe te keren en de Vleugels te nemen naar een Vermoedt Nest vol kirrende Mussenissen achter gindse Dakgoot...
Verbaasd en vertederd door deez Brutaliteiten, wachtte ik gespannen op hun eventuele weerkeer.
Ik werd niet teleurgesteld en de het Vliegend Stel Koekrovers gaf nog een Voorstelling...en nog een , en nog een...
Genoeg tijd om mijn Coolpix in de aanslag te leggen en een Kiek te maken van de Kruimeldief...
Op het terras van Brasserie de Brandaris eet ge dus beter éérst uw Koejen voordat ge de Cappu geniet!

De Walvis op het Groenestrand

Het was er allemaal nog...daar op het Groenestrand...
De Turende Schippersvrouw op de Heuvel, Onvermoeibaar nog immer wachtend op haar Ruwe Zeebonk,
Het uitgestrekte Wad bij Eb,
verderop De Duinen van het Oude Schietterrein,
Het uitzicht op Vlieland,
De Toe-oet van de Friesland voor afvaart en natuurlijk...

De Walvis!

De Veranda met het Magnifieke Uitzicht,
Het Terras,
de Zon,
de Toffe Bediening,
het Bier,
De Koffie met Cranberrygebak,
én de Mensen...
Ahhh....de Zilte Zeelucht, het wiegend Helmgras, de Rust en de Gezellige Drukte van...
Terschelling!

Himmelhochjauchzend, und HalelùhjàhDankeschön!

Inderdaad Waarde Lezert,...
Zielknijper verkeert in Hogere Sferen!
Het Hart Jaagt van Wilde Blydscap...
Daar waar het enige Uren daarvoor nog Pufte en Dreunde van Stress en Ellende...
De Longen Balgden, de Harsens Gierden en Knarsden en de Oxels Stoomden...

Vandaag was D-Day, Dag des Oordeeels, Dag van de Waarheid, ProfessieCheckDag...

Ik Berichtte U er reeds Eerder over...
De Dag waar elke Collega met Angst en Beven naar toe moet Leven, want den Tyd Stilzetten, dat gaat wat Moeilijk!
De Dag waarop je aan de Hôghe Omes van het Opleidingsinstituut moet laten zien dat je Het nog kan...
Je je Saeckjes nog op Een Rijtje hebt, weet Hoe Het Moet volgens de Regelen der Kunst...
De Poppenkast der Ydelheid kunt volbrengen...

Welnu, u begrijpt...
Na Inname van de nodige Dempende Medicatie (met dank aan de Farmacist die Propanolol bedacht), Onthouding van welke soort van Hartactieverhogende Intake, of Lichaamsactiviteit dan ook, verkeerde mijn Gemoed in een dermate Staet van getemperde Opwinding dat ik zowaar, Zo Hielpe Mij den Almachtigen Zelve, het Alom Gevreede ToetsMoment met Succes wist te Doorstaan!

Ik Slaagde zogezegd!

Nu mag ik weer zonder Bibbers in het Abdomen diep Doorademen.
Kan ik eindelijk Doorslikken wat zich boven mijn Larynx had gecumuleerd...
De "Dunne" kan weer "Stevig" worden.
Is Tachycardie weer afgereisd naar Verre Oorden...
En kan ik weer Zalig en Droomloos Slapen....

Het Is Volbracht!

Zaterdagmorgen reist het Voltallig Huysgezin Zielknijper af naar 't Ailaand...
Uitwaaien bij Paal Acht, het Zand op je Gezicht, het Zout op je Huid...
Koffie met Schnapps en Appelpunt bij "De Walvis"...
en...
Ahhhhhhhhhh...Rust!

Ik tel de dagen af tot de volgende Horror-Sessie....over precies Vijf Jaren!