Couscous....geintegreerd.

In het kader van de Integratie, vandaag het Noord-Afrikaanse gerecht Couscous met Tutti-Frutti.
Uiteraard wordt deze van oorsprong vegetarische dis, geheel aangepast aan mijn eigen smaak en voorzien van een hele resem aan toevoegingen. Een Integratie van formaat zogezegd...

Allereerst wordt er verse bladzpinazie (450gram) , gesmoort in een bedje van Knoflooksnippers (twee teentjes), Uienringen van twee forse Uien, enkele Champignons, Een grof gesneden rode Paprika, een theelepel Kaneel, een eetlepeltje Garam Massala, grof Zeezout met Chilipepers uit de molen. Dit alles in een ruime eetlepel Olijfolie , of nog liever Oosterse Knoflook-roerbakolie...

Van mijnheer Lidl nemen we een stuk of zeven Chevapchichi, die heerlijke gekruide gehaktrolletjes. Even in drieën delen met een scherp messie en lekker aanbraden.
300 gr gewelde Tutti-Frutti vermengen met 300 gr Couscous.
Voeg hierbij een theelepel Kerrie en een theelepel Djinten, een paar ferme draaien aan de zeezoutmolen.
500ml kokend water toevoegen. Laat dit 10 min staan.
Snijdt ondertussen één ons gemengde Olijven( wel van de markt hè! niet uit een potje..) in helften en een flinke plak Fèta in blokjes (ook van die Turk, of Iranees op de markt!)
Een bosje verse Koriander , grof gehakt.
Verwarm de oven voor op 70 graden en plaats daarin uw fraaie Noord-Afrikaanse schaal.

Als het Couscous-Tutti-Frutti-mengsel droog is , schep deze dan in de verwarmde ovenschaal, voeg hierbij de Olijven en de Fèta en de helft van de Koriander.
Even omscheppen.
Serveer de Couscous apart met de Spinazie en de Chevapchichi.
Naar smaak nog extra Koriander toevoegen, evt. nog wat Zeezout met Chilipepertjes uit de molen.
De Vegetariers onder ons kunnen de Chevapchichi vervangen voor een paar vuisten vol met Cashewnoten...
Jammie!

Nieuwe Ronde, Nieuwe Kansen...?

Al jaren zit ik in dit zelfde vakgebied.
Al jaren er zijn voor den Nooddruftigen Mensch.
Acuut, of semi-acuut, diagnostiseren, behandelen, adviseren, regelen, insturen of thuis laten..
De Professie is onderhevig aan veranderingen, zoals elk vakgebied, elk arbeidsveld...
Soms ten goede, vaker echter, zo gevoel ik, ten slechte...
Misschien is het de leeftijd en wordt ik een starre oude zak, misschien ook het inzicht en de ervaring van wat goed is en wat niet...

Er Moet steeds meer, in minder tijd, met meer inbreng van eigen tijd en energie, voor minder compensatie.
Worden we er wijzer van??
Sommigen zeggen van wel, dat zijn diegenen die de regeltjes opstellen en de plannetjes bedenken en de rekeningen innen.
De uitvoerenden schikken zich maar weer, ogenschijnlijk zonder morren.
Maar onder elkaar wordt er gefoetert en geblaat...
Het is je vak, het is je Job!
Zonder brandt de kachel niet, geen beschuit op de plank en geen warm water in de tobbe...
Wat moet je anders...dan slikken...?

De OpleidingsBobo's hebben bedacht dat ik eens in de zoveel jaar moet laten zien of ik mijn zaakjes nog wel op een rijtje heb.
Dat ik het vak, wat ik al mijn halve leven uitoefen ter volle tevredenheid van ieder die er direct bij betrokken is, waar ik jaren voor Gestudeerd heb en met een Diploma afgesloten, nog wel beheers volgens de geldende normen en opleidingseisen en werkwijzen...
Ondanks mijn jaarlijkse Bijscholingen en het bijhouden van de vakliteratuur.

Ik moet om de vijf jaar mijn eindexamen overdoen, want dat is goed voor de professie van het vak. Het aanzien van de beroepsgroep.
Maar nog beter voor de opleidingsinstituten en hun denkers in hun ivoren torens.
Zo blijft hun monopolipositie gehandhaaft en hun baan gewaarborgd!
Ik moet mij onderhand weer een werkzijze eigen maken die zich conformeert aan wat de examinatoren willen zien en horen.
Een werkzijze die ik al jaren niet meer volg, omdat mijn klinische blik, ervaring en kennis deze overbodig hebben gemaakt en mij vrij laten te inprovisereen en te behandelen naar inzicht inplaats van naar een star voorschrift!

Naar mate de Dag-Des -Oordeels dichterbij komt, bekruipen mij de zenuwen, de stress en de paniek.
Dit wil ik niet, dit kan ik niet!
Het stuit mij tegen de borst, er wordt mij iets opgedrongen waar ik niet achter kan staan...
Ik zie mijn collega's bij het naderen van de examendatum verworden tot onzekere, bibberende stressklompen, die rare dingen gaan zeggen en rare dingen gaan doen. Ze vallen kilo's af en proppen zich vol met Benzodiazepines en BetaBlokkers om de spanning tegen te gaan...
Dát is pas Gekkenwerk!

De vraag dringt zich op...:
Moet ik wat anders gaan doen?
Een andere baan zoeken?
Maar Wát!
Alleen maar kennis en ervaring in de gezondheidszorg.
Ik zit aan de top van de voedselketen zogezegd...

Maak van je hobby je beroep roept er iemand...
Ja, fotograaf, dat lijkt me leuk..
Eigen baasje.
Je eigen ding doen en alleen afgerekend worden op je resultaten en niet op theoretisch gekrakeel...

Afgelopen zaterdag de Open Dag bezocht van de FotovakSchool.
Eén of twee dagen in de week naar school, een studie belasting die te overzien is, veel praktijk...
Maar geen inkomen natuurlijk...
Ik zou het naast m'n reguliere job kunnen doen. Met wat inschikkelijkheid van het thuisfront...
Maar,...
Die Profcheck komt er aan...de Zomer begint voor mij met stress!
Of zal ik gewoon ontslag nemen??
Me inschrijven bij de FVS en zien wat er van komt?
Wie niet waagt die niet wint, riep mijn Oma vroeger al en bleef vervolgens gewoon op oude voet voortgaan...
Aaarch!
Help!
Zielenood voor Zielknijper!
Is dit Burnout??!
Ik schrijf mezelf eerst maar even een receptje Benzo's voor...

Dat hadduh we vroegâh nie...

Vandaag was ik even in de plaatselijke Boekenuitleen.
Naast de gewoonlijk platgetreden paden tussen de rijen boeken, ontwaarde ik naast de CD en DVD-afdeling een nieuwe stand.
Klein van stuk, meer een soort opengewerkte vitrine.
"Luisterboeken" stond er in vet Ariël gedrukt...
Luisterboeken?
Wat zou dat zijn...?
Boeken met oren was ik al vaker tegen gekomen, met name vanuit deze Uytleenbasis der Literatuur ende Letterkunde.
Maar luisterende boeken...?
Plots daagde het me, sloeg het in als de bliksem, de vonk vloog over, het kwartje viel en zette het mechaniek in werking:
Ach nee Man !
Boeken om naar te Luisteren natuurlijk, suffe oude vooroorlogse "Krimp".
Audioboeken noemen ze dat bij BOL.com.
Boeken uit de literatuur, wereldberoemd in heel Nederland en soms ver daarbuiten, voorgelezen door prettige leesstemmen, behorende aan al dan niet even zo beroemde personages, gelouterd door de Letteren, of bejubeld voor het voetlicht der Theaters...
Ontstaan vanuit de behoefte , door visueel gehandicapten, analfabeten, of anderszins behinderden, kennis te nemen van de Gedrukte Werelden der Vertelkunst
Nu de therapeutische hoek ontgroeid, op weg naar de verre hoogten der modegrillen en hypes.

Persoonlijk heb ik nog niet het genot mogen ervaren van een voorgelezen boek.
Meestal ben ik zelf de voorlezende...kinderverhaaltjes aan Dochter voor het slapengaan.
Een volwassenenboek voorgelezen krijgen, nee, dat past me op de één of ander wijze niet zo...
Denk ik....., moet ik toevoegen...
De stem van de voorlezer moet wel echt een prettige zijn, me weten te boeien, te overbluffen met zijn, (vreemd, het zijn bijna altijd voorlezérs) stembuigingen, intonaties ,beklemtoningen, het rollen der RR'en en het sissen der SS'en.
Voor kinderen is dat allemaal niet van belang.
Ze gaan op in het verhaal, luisteren ademloos de woorden van de uit de koptelefoon, of luidsprekers schallende lippen af en beleven het geschetste als was het een film.

Dochter is zo'n dankbaar slachtoffer van de gesproken sprookjes, voorgelezen kinderverhalen en hoorspelen voor de jeugd.
Urenlang kan zij zoet voor zich uit zitten staren, op lange autoritten, de koptelefoon op, de MP3 speler in haar knuistje.
Voor haar vandaag Pluk op de kop getikt...Ja die van de Petteflet inderdaad...
Ontsproten uit het geniale brein van Annie M.G.
Voorleesgrootmoeder aller levenden Neerlanders , Harry Mulish der Kinderverhalen...
Binnen een half uurtje geript in hoogwaardig 192 kbits MP3 en vereeuwigd op mijn Harde Schijf, klaar voor transfer naar de electronische muziek en verhalendoos...
Weer een nieuwe wereld voor Dochter om te betreden...